Rodzaje i budowa drzwi do obiektów inwentarskich. Jak poprawnie zamontować drzwi inwentarskie?
Już na etapie projektowania obiektu inwentarskiego wiele rozwiązań konstrukcyjnych wynika z planowanego do wdrożenia systemu technologicznego i systemu utrzymania zwierząt, dla których buduje się pomieszczenia. Dotyczy to także drzwi inwentarskich, które powinny być dopasowane do wymagań hodowanych zwierząt oraz wykonywanych przy nich prac. Jakie drzwi inwentarskie można zastosować i jak je poprawnie zamontować?
Spis treści
- Odporne, ciepłe i wygodne
- Drzwi jednoskrzydłowe uchylne
- Drzwi jednoskrzydłowe dwudzielne
- Drzwi dwuskrzydłowe
- Drzwi przesuwne
- Drzwi roletowe i segmentowe
- Bramy segmentowe
- Podstawowe zasady montażu na przykładzie drzwi dwuskrzydłowych
Odporne, ciepłe i wygodne
W budynkach inwentarskich, np. chlewniach, oborach lub kurnikach, najbardziej rozpowszechnione są drzwi inwentarskie zawiasowe zarówno wewnętrzne, jak i zewnętrzne. Ze względu na dość agresywne środowisko powodujące niszczenie materiału zalecane jest wyposażanie ich w zawiasy oraz prowadnice dolne wykonane ze stali kwasoodpornej.
Jeżeli zachodzi taka potrzeba – wymóg związany z prowadzoną działalnością hodowlaną – drzwi powinny być izolowane cieplnie oraz w miarę możliwości warstwowe, tj. o różnych warstwach wypełnienia, z takim założeniem, że warstwa wewnętrzna będzie miała za zadanie wytłumić hałas.
Drzwi powinny otwierać się na zewnątrz budynku inwentarskiego, by nie utrudniały prac technologicznych, które mogą odbywać się wewnątrz budynku (chociażby udój mleka). Oprócz tego, dzięki takiemu sposobowi otwierania, niemal wszystkie występujące w budynku drzwi mogą służyć jako wyjście awaryjne, np. w sytuacji pożaru lub innego zagrożenia.
Drzwi jednoskrzydłowe uchylne
To grupa drzwi jednoskrzydłowych, o maksymalnej szerokości wejścia od 1,5 do 2 m, otwieranych w lewą lub prawą stronę, zależnie od potrzeb użytkownika. Ich konstrukcja zazwyczaj wykonana jest z kształtowników stalowych o wymiarach, np.: 40 x 40 mm – rama skrzydła, 80 x 40 mm – ościeżnica. Zamknięciem może być tradycyjna zasuwa lub klamka z wkładką.
W przypadku drzwi nieocieplanych wypełnienie skrzydła drzwi najczęściej stanowi ocynkowana lub malowana blacha trapezowa o profilu o wysokości np. 8 mm. W drzwiach ocieplonych wypełnieniem jest zazwyczaj izolacja termiczna z płyty poliuretanowej o grubości od 40 do 60 mm.
Czasami można też spotkać zabudowę skrzydła drzwi ocieploną tradycyjnym styropianem budowlanym o grubości dobranej do wymiarów ramy.
Drzwi jednoskrzydłowe dwudzielne
Główne skrzydło drzwi uchylnych może być podzielone mniej więcej w połowie wysokości (zazwyczaj za dodatkową opłatą) na dwie niezależnie otwierane części. Pozwala to m.in. wentylować wnętrze budynku w upalne dni. W tym celu wystarczy otworzyć górne skrzydło drzwi, dolne zostawiając zamknięte. Tego rodzaju drzwi określane są jako jednoskrzydłowe dwudzielne i znalazły one wielu zwolenników np. wśród właścicieli stajni dla koni do wietrzenia korytarza głównego lub boksów indywidualnych.
Popularne wymiary drzwi jednoskrzydłowych, zarówno jedno- jak i dwudzielnych, to wysokość 2,25 m oraz szerokość 1,25 m. Większość producentów jest jednak w stanie wykonać drzwi w niemal każdym wymiarze w zależności od oczekiwań użytkownika ustalanych przed fazą produkcyjną.
W przypadku rozwiązań indywidualnych kluczową kwestię stanowi prawidłowe zwymiarowanie tzw. światła otworu, co jest najłatwiejsze w istniejącym budynku.
Przeczytaj również:
- Rynek magazynowy czeka stabilizacja? Podsumowanie 2023 i prognozy na 2024 r. – raport Colliers
- Pierwsza biogazownia Grupy E.ON w Polsce. Uruchomienie produkcji energii jeszcze w 2024 roku!
Drzwi dwuskrzydłowe
Szerokość robocza takich drzwi wynosi od 2 do 5 m lub więcej. Oprócz podziału na dwa skrzydła otwierane na zewnątrz w przeciwnych kierunkach, ich konstrukcja nie różni się zasadniczo od drzwi jednoskrzydłowych.
Przy projektowaniu drzwi dwuskrzydłowych głównym zadaniem jest obliczenie ich poziomu wytrzymałości drzwi podczas pracy. W przypadku tych o większych wymiarach, skrzydło może mieć dodatkowe wzmocnienia poziome, które usztywnią całą ramę oraz będą stanowiły dodatkowy punkt mocowania dla wypełnienia.
Drzwi dwuskrzydłowe wykorzystywane są zazwyczaj w głównych otworach budynku. Mogą to być centralne drzwi wjazdowe, np. na korytarz paszowy obory, lub mniejsze, boczne drzwi robocze, wykorzystywane podczas sezonowych prac w gospodarstwie (wywożenie obornika itp.).
Drzwi przesuwne
Ze względu na sposób otwierania i zamykania można także wyróżnić drzwi przesuwne, których skrzydło bądź skrzydła przesuwają się na boki, równolegle wzdłuż ściany budynku, po specjalnej górnej prowadnicy umieszczonej bezpośrednio nad drzwiami. Prowadnica wykonana jest z ceownika półzamkniętego o dobranej do drzwi szerokości – od 40 do 90 mm. Ruch skrzydła odbywa się przy pomocy połączonych bezpośrednio ze skrzydłem specjalnych wózków, które przesuwają się wewnątrz prowadnicy.
Podobnie jak w przypadku bram segmentowych ten typ otwierania pozwala na lepsze wykorzystanie przestrzeni wokół drzwi. W pozycji otwartej skrzydła drzwi przesuwnych niemal przylegają do ściany budynku i nie zagradzają terenu.
Drzwi roletowe i segmentowe
W obiektach hodowlanych, magazynach płodów rolnych oraz innych budynkach wchodzących w skład gospodarstwa znaczną grupę tworzą drzwi roletowe i segmentowe, określane przez niektórych producentów jako bramy. Mechanizm otwierania jest w nich umieszczony wewnątrz budynku, za otworem roboczym, bezpośrednio nad skrzydłem bramy.
W przypadku bram roletowych są także modele z mechanizmem otwierającym (rolującym kurtynę), zlokalizowanym na zewnątrz budynku. Płaszcz bramy (skrzydło) zazwyczaj składa się z kilku paneli połączonych ze sobą, które w czasie otwierania i zamykania przesuwają się po specjalnych prowadnicach przy pomocy rolek prowadzących.
Bramy segmentowe
Otwory w ścianach nowoczesnych budynków inwentarskich często są znacznych rozmiarów, dlatego nie zaleca się montowania tradycyjnych bram zawiasowych skrzydłowych (rozwiernych).
Bardziej funkcjonalne są natomiast bramy segmentowe harmonijkowe górne. Zazwyczaj składają się z paneli warstwowych o szerokości 60 cm, z rdzeniem poliuretanowym. Grubość wypełnienia zawiera się zwykle w przedziale od 40 do nawet 80 mm i zależy głównie od wymagań izolacyjnych dla danego obiektu. Płaszcz bramy może być dodatkowo wyposażony w panel z doświetleniem wykonanym np. z poliwęglanu komorowego.
Bramy segmentowe mogą być obsługiwane ręcznie lub za pomocą napędu elektrycznego sterowanego pilotem. W pozycji otwartej złożone panele są zlokalizowane wewnątrz budynku ponad futryną, co jest niewątpliwie znaczną oszczędnością miejsca i pozwala na lepsze wykorzystanie terenu bezpośrednio w obrębie bramy w porównaniu do bram skrzydłowych.
Podstawowe zasady montażu na przykładzie drzwi dwuskrzydłowych
Poprawny montaż drzwi odpowiednio dobranych do obiektu inwentarskiego ma istotny wpływ na komfort ich użytkowania oraz stworzenie właściwych warunków mikroklimatycznych w budynku. Ogólnie zaleca się, aby dokonywał go zespół przeszkolonych pracowników specjalizujących się w montowaniu stolarki otworowej.
Większość producentów dopuszcza także samodzielną instalację drzwi w otworze montażowym, pod warunkiem dokładnego i sumiennego stosowania się do zaleceń instrukcji załączonej do zakupionego wyrobu. W znacznej mierze to od prawidłowego montażu zależy zachowanie m.in. pionu i poziomu drzwi, odpowiedniego naporu na ościeżnicę, sprawnego funkcjonowania mechanizmów oraz zapobieganie wygięciom.
Dwa etapy montażu
Zasadniczo montaż drzwi można podzielić na dwa etapy:
- czynności wstępne (sprawdzenie zawartości zestawu pod względem kompletności oraz ewentualnych wad lub uszkodzeń elementów),
- montaż stolarki drzwiowej, który rozpoczyna się od pomiaru i przygotowania otworu drzwiowego (oczyszczenie i ewentualne wypełnienie ubytków).
Otwór drzwiowy powinien on mieć wysokość i szerokość dopasowane do wymiaru instalowanych drzwi. Bezpieczniejszą opcją jest dobór stolarki do gotowego, istniejącego otworu, z którego „zdjęto z natury” tzw. wymiar otworu montażowego.
Przed połączeniem drzwi z budynkiem należy zmontować ościeżnicę złożoną z dwóch pionowych oraz jednej poziomej części. Niedopuszczalne jest błędne połączenie odpowiedniego fragmentu ramy ze skrzydłem drzwi, dlatego producenci często stosują specjalne oznakowania na elementach, np. poprzez delikatne nawiercanie otworów montażowych.
Ościeżnicę należy ustawić w uprzednio przygotowanym otworze i unieruchomić, zwracając uwagę na zachowanie poziomów, pionów oraz kąta prostego pomiędzy poszczególnymi elementami, przy użyciu klinów stabilizacyjnych (usuwa się je po stwardnieniu pianki montażowej).
Po wyregulowaniu ościeżnicy zakłada się skrzydła drzwi w ich prawidłowym położeniu – jeśli skrzydło przylega równomiernie do ościeżnicy, to szczelina pomiędzy nimi wynosi ok. 8 mm. Ościeżnicę przytwierdza się do muru za pomocą śrub, a szczelinę pomiędzy nią a murem wypełnia poliuretanową pianką montażową. Po utwardzeniu pianki montażowej (zwykle po ok. 24 h) należy usunąć jej nadmiar, wyjąć boczne i górne kliny stabilizacyjne, a pozostałe po nich przestrzenie uzupełnić pianką.
Producenci zalecają także wypełnienie pianką poliuretanową wnętrza profilu ościeżnicy, co dodatkowo ochroni drzwi przed przemarzaniem w okresie zimowym. Końcowe czynności montażowe to regulacja zawiasów oraz montaż uszczelki.
