Podest magazynowy podwieszany do dachu - wytyczne projektowe
Na rys. 1–3 przedstawiono typowe detale przyłączenia podestu do konstrukcji stalowej dachu (w kolorze żółtym). Najczęściej jest to konstrukcja kratowa, która ma większe rezerwy nośności niż ramowa (z ryglem w postaci profilu dwuteowego).
Na rys. 1 i 2 przestawiono sytuacje, gdy wcześniej przewidziano możliwość mocowania elementów do konstrukcji dachu. Do pasa dolnego kratownicy dachowej w węzłach przyspawano płaskowniki lub teowniki. Można wtedy mocować podest bezpośrednio wieszakami lub zamontować wymiany, czyli dodatkowe belki przekazujące obciążenie tylko w węzłach kratownicy.
Rozwiązanie przedstawione na rys. 3 można zastosować wówczas, gdy nie przewidziano wcześniej możliwości mocowania do dachu, a jego konstrukcja ma odpowiednią nośność. W tym przypadku montaż do węzłów pasa dolnego kratownicy wykonuje się przy użyciu tzw. klem (inaczej zacisków). Jest to połączenie całkowicie nieinwazyjne, można je zrealizować w dowolnym miejscu, bez spawania czy wiercenia.
Na rys. 4 i 5 pokazano typowe detale przyłączenia do konstrukcji betonowej dachu (w kolorze żółtym). Zazwyczaj w dźwigarze betonowym wykonywane są otwory przelotowe w okolicy jego osi obojętnej.Przez otwór w dźwigarze przekłada się śrubę (najczęściej M30), spinającą obejmy z ceownika, które dołem są połączone z profilem dwuteowym (zwykle HEA).
Tak przygotowana obejma stanowi miejsce przyłączenia wieszaka lub wymianów. Najwygodniejszym rozwiązaniem przyłączenia się do konstrukcji betonowej jest wykorzystanie szyn Halfen (lub podobnych).
Podest można podwiesić w dowolnym miejscu wzdłuż dźwigara za pomocą śrub młoteczkowych (bezpośrednio wieszakiem lub pośrednio poprzez wymiany, rys. 6).
Podesty podwieszone do dachu składają się z wieszaków, belek poprzecznych i podłużnych oraz stężeń. Połączenia wieszaków z konstrukcją dachu należy zawsze wykonywać jako przegubowe.
Podesty podwieszane – ze względu na schemat statyczny – można podzielić na dwa typy:
- przegubowe – nieprzenoszące momentów zginających pomiędzy wieszakami a belkami. Dwa lub więcej wieszaków połączone przegubowo z belkami poprzecznymi stanowią główne układy nośne podestu. Stateczność konstrukcji zapewniają zastrzały wychodzące (najczęściej min. 1,5 m) poza zakres podestu;
- sztywne – przenoszące momenty zginające. Tutaj wieszaki połączone są sztywno z belkami poprzecznymi. Przy takim montażu skosy wzmacniające należy zastosować na zewnątrz podestów, ponieważ wewnątrz utrudniłyby ułożenie podłogi.
Przy wykorzystaniu ostatniego z ww. rozwiązań, ze względu na występowanie sił rozporowych (konsekwencja zastosowania ram) zaleca się, aby główne układy nośne przebiegały pod kratownicami.
Wróć do artykułu: Antresole i podesty magazynowe - jak zaprojektować antresolę? Wytyczne projektowania
Do budowy podestów podwieszanych stosuje się:
- wieszaki – elementy rozciągane, do ich wykonania wykorzystuje się: pręty i rury okrągłe, kątowniki, profile zamknięte kwadratowe, małe ceowniki i profile dwuteowe HEA; w przypadku podestu o sztywnym połączeniu wieszaków zaleca się stosować większe profile HEA i wzmocnione naroża;
- belki poprzeczne – razem z wieszakami tworzą główne układy nośne; najczęściej wykorzystuje się profile dwuteowe – IPE i HEA;
- belki podłużne – to przede wszystkim profile dwuteowe IPE; na brzegach podestu stosuje się często profile ceowe; płaska ścianka ceownika upraszcza wykonanie połączenia poręczy z podestem;
- stężenia pionowe i poziome – wykonuje się je zazwyczaj z kątowników, prętów okrągłych napinanych śrubami rzymskimi, oraz profili okrągłych lub zamkniętych kwadratowych.
Najważniejszą zaletą podestów podwieszanych jest to, że pozwalają na swobodną, niczym nieograniczoną aranżację układu funkcjonalnego parteru hali. Ze względu na przewagę sił rozciągających w układach statycznych podestów nie ma obaw związanych z utratą stateczności ogólnej. Główną wadą jest ich ograniczona nośność, która zależy od nośności dachu.
