Instalacje PV. Projekt i sposoby montażu instalacji PV na dachach hal przemysłowych

lnstalacje PV coraz częściej dachach hal produkcyjnych, magazynowych i wielu innych obiektach. Przyznanie przedsiębiorcom statusu prosumenta, w połączeniu z innymi zmianami prawnymi i ułatwieniami związanymi z inwestycjami fotowoltaicznymi, umożliwia im obniżenie kosztów energii. Przyczyniają się do tego również instrumenty finansowe wspierające zakup instalacji PV.

Spis treści

1. Instalacje PV w przedsiębiorstwach
2. Projekt instalacji PV
3. Montaż instalacji PV na dachu hali
4. Montaż instalacji PV na dachu spadzisytym
5. Montaż instalacji PV na dachu płaskim
6. Montaż instalacji PV na dachu hali namiotowej
7. Instalacje PV zintegrowane z obiektem
8. Systemy zabezpieczeń w instalacjach PV
9. Odbiór i przyłączenie instalacji PV
10. Instalacje PV - awarie, błędy, naprawy
11. Eksploatacja instalacji PV

Znowelizowana przez sejm w 2019 roku ustawa o OZE poprzez zapisy w niej zawarte promuje wiele zachęt finansowych dla przyszłych prosumentów, także inwestorów budujących duże farmy PV. W przypadku takich instalacji gwarantem ich dynamicznego rozwoju są aukcje na zakup energii elektrycznej. Co istotne, opłata mocowa wyraźnie wpłynęła na wzrost kosztów (17–20%) ponoszonych przez odbiorców energii elektrycznej. Podrożały też inne składniki rachunków za energię. Ta sytuacja zwiększa atrakcyjność inwestycji we własną elektrownię fotowoltaiczną. Firmy montujące instalacje fotowoltaiczne udostępniają kalkulator, mający pomóc osobom zainteresowanym własną instalacją PV obliczyć opłacalność takiej inwestycji. W internetowym kalkulatorze klienci mogą policzyć, jakiej mocy instalacji potrzebują, na jakie zniżki mogą liczyć oraz jak szybko zwróci się koszt inwestycji.

Instalacje PV w przedsiębiorstwach

25 czerwca 2019 roku rząd przyjął tzw. Pakiet prosumencki, zawarty w noweli ustawy o OZE, dzięki któremu małe i średnie firmy mogą być prosumentami. Przedsiębiorcy, rolnicy i ogrodnicy będą mogli produkować energię na własne potrzeby, a nadwyżki – podobnie jak gospodarstwa domowe – rozliczać w korzystnym systemie opustów. Ministerstwo Klimatu i Środowiska przygotowało nowy projekt nowelizacji ustawy o odnawialnych źródłach energii. Zawiera on m.in. zapis mówiący, że „Mała instalacja ma być rozumiana jako instalacja odnawialnego źródła energii o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej większej niż 50 kW i nie większej niż 1 MW, przyłączona do sieci elektroenergetycznej o napięciu znamionowym niższym niż 110 kV”. 

Wykorzystanie energii z odnawialnych źródeł na własne potrzeby w częściowo lub całkowicie niezależnych od sieci systemach energetycznych (działających w trybie off-grid), zwłaszcza przez przemysł i przetwórstwo, jest w Polsce coraz bardziej atrakcyjnym, ale nadal niszowym modelem wykorzystania energii.

• Zobacz też: Program Mój Prąd. III edycja programu ruszyła 1 lipca 2021

Przemysłowy autoproducent energii z OZE to odpowiednik prosumenta w przypadku osoby fizycznej. Model autoproducenta, czyli przedsiębiorstwa z instalacją OZE, zyskuje coraz większą popularność ze względu na:

• znaczący udział kosztów energii w koszcie produkcji,
• wysokie ceny energii elektrycznej dla firm,
• bezpieczeństwo zasilania,
• stopniowy spadek kosztów inwestycyjnych instalacji OZE,
• możliwość dotacji na instalację PV,
• koszt zakupu instalacji PV dla firmy, niższy ze względu na możliwość odliczenia podatku VAT,
• mało atrakcyjne warunki odsprzedaży energii z OZE do sieci, wynikające z regulacji związanych z systemem wsparcia w ramach ustawy o OZE.

Na wykorzystaniu OZE w przedsiębiorstwach poza czynnikiem ekonomicznym często zyskuje także wizerunek firmy jako przyjaznej środowisku, ekologii oraz innowacjom. Mechanizm wsparcia przedsiębiorców wytwarzających energię elektryczną w OZE jest dwukierunkowy i polega na:

• obowiązkowym zakupie wytworzonej energii elektrycznej przez sprzedawcę z urzędu,
• wydawaniu przez prezesa URE świadectw pochodzenia (OZE),
• które potwierdzają wytworzenie energii elektrycznej w źródle odnawialnym i mogą być zbywalne na TGW jako prawa majątkowe,
• stanowieniu dodatkowego źródła przychodu dla podmiotów produkujących energię przyjazną środowisku.

Projekt instalacji PV

W praktyce budowa instalacji fotowoltaicznej zaczyna się od wstępnej analizy inwestycji, zawierającej m.in.:

• ocenę możliwości jej zrealizowania na obiekcie,
• koncepcję techniczną systemu,
• sposób odbioru energii,
• szacunkowy koszt i sposoby finansowania
• inwestycji, zagadnienia formalnoprawne,
• termin realizacji,
• plan działań.

Następnie, po uzyskaniu w zakładzie energetycznym warunków technicznych dla planowanej instalacji, można przystąpić do zaprojektowania instalacji fotowoltaicznej przez uprawnionego projektanta.

Każda instalacja PV powinna być zaprojektowana pod indywidualne potrzeby klienta i dostosowana do warunków technicznych miejsca montażu. Projekt musi zawierać m.in. ocenę możliwości montażowych i dobór wielkości instalacji, rodzaj pokrycia dachowego, wymiary i kąt nachylenia dachu, ekspozycję budynku względem słońca, zużycie prądu w danym gospodarstwie domowym lub firmie, wielkość strat energii wynikających np. z zacienienia, a w przypadku montażu na gruncie istotna jest wielkość działki przeznaczonej pod budowę i jej usytuowanie.W projekcie należy zatem przedstawić:

• moc znamionową instalacji, napięcie i prąd znamionowy,
• liczbę modułów, rodzaj falownika, parametry innych urządzeń, karty katalogowe,
• sposób montażu modułów, dobór ram nośnych i ich mocowania do konstrukcji dachowej, a także sposób prowadzenia instalacji elektrycznej, rodzaj zabezpieczeń, uziemień,
• zasady bezpieczeństwa w czasie montażu, sposób odbioru instalacji oraz warunki jej eksploatacji,
• schemat jednokreskowy instalacji elektrycznej PV.

W projekcie należy założyć, że na 1 kW zainstalowanej mocy (który wytworzy rocznie ok. 1000 kWh energii elektrycznej) potrzeba ok. 6 m² powierzchni dachu zorientowanego na południe. Kąt pochylenia modułów α powinien zaś wynosić od 30 do 50°.Przy projektowaniu i montażu należy korzystać z usług doświadczonych biur projektowych. Wszystkie konstrukcje wsporcze muszą spełniać wymagania norm dotyczących dopuszczalnych obciążeń, wynikających z naporu wiatru i obciążenia śniegiem (PN-EN 12975-2). Instalacja PV na połaciach wschód-zachód często wymaga zwiększenia powierzchni modułów PV, co podnosi koszt inwestycji. Jeśli dach hali jest skierowany na wschód i zachód, zwykle moduły umieszcza się na fasadzie obiektu.

Dobry projekt zapewnia prawidłową pracę systemu fotowoltaicznego, który generuje wymierne oszczędności. Na koszt instalacji wpływają przede wszystkim: rodzaj instalacji PV (on-grid – przyłączona do sieci zakładu energetycznego, lub off-grid – pracująca na sieć wydzieloną); typ urządzeń, modułów PV, rodzaj falowników, a także sposób montażu paneli.

Elektrownie fotowoltaiczne mają moc od kilku kW do kilkudziesięciu MW. Na podstawie informacji o inwestycjach w Polsce można stwierdzić, że elektrownia o mocy 1 MW zajmuje powierzchnię ok. 2 ha i składa się z ok. 2500 modułów, każdy o mocy ok. 400 W. Czas realizacji takiej inwestycji to od 2 do 6 miesięcy, a koszt budowy pod klucz wynosi zazwyczaj od 2,5 do 3 mln zł. Stopień wykorzystania jej mocy sięga 16–18%, a zysk energetyczny – ok. 1000 MWh (okolice Krakowa). Ponadto roczna praca elektrowni PV o mocy 1 MW przyczynia się do zmniejszenia emisji CO₂ o ok. 1300 ton. Szacuje się, że produkcja energii elektrycznej z elektrowni PV w polskim klimacie może odbywać się w ciągu ok. 1600 godz./rok przy nasłonecznieniu od 120 W/m².

Montaż instalacji PV na dachu hali

Etapy realizacji budowy systemu fotowoltaicznego na dachu obejmują m.in.: dostarczenie materiałów na budowę, montaż instalacji, poprowadzenie przewodów po stronie DC w formie stringów połączenie kilku zasileń z modułów w jeden kabel i włączenie go do przetwornicy, protokoły pomiarowe. Inwestycję należy realizować zgodnie z normą PN-EN 61730.

Wszystkie wykorzystane w instalacji urządzenia muszą mieć właściwy atest dopuszczający do montażu. Kable trzeba łączyć za pomocą odpowiednich złączek (MC4) o 25-letniej gwarancji. Złączki narażone są na działanie czynników atmosferycznych, dlatego uważa się je za najsłabsze ogniwo instalacji elektrycznej. Rozmieszczenie modułów fotowoltaicznych na dachu powinno uwzględniać pewien margines bezpieczeństwa związany z oddziaływaniem na nie wiatru czy śniegu. Z powodu niekorzystnego wpływu turbulencji i siły ssania podczas burzy pierwszy moduł należy mocować min. 0,5 m od zewnętrznej krawędzi dachu. Na dachu spadzistym dolna krawędź modułu powinna być umieszczona w odległości ok. 1 m od okapu. Montowanie modułu niżej groziłoby jego uszkodzeniem i dłuższym przestojem generatora, który zostałby zablokowany przez śnieg gromadzący się w rynnie i nad nią.

Ponadto między rzędami modułów ustawianych na płaszczyźnie poziomej należy zachować na tyle duże odstępy, aby nie dochodziło do zacieniania dolnej części modułów. Zwykle wynoszą one ok. 6 m i zależą od kąta padania promieni słonecznych (min. 20°) oraz kąta nachylenia modułów PV w stosunku do płaszczyzny poziomej (ok. 30°). Należy zaznaczyć, że zacienienie modułu na hali od strony wschodniej lub zachodniej, np. przez komin, anteny na dachu czy drzewa, powoduje kilkuprocentowe obniżenie mocy modułu. Projekt techniczny instalacji fotowoltaicznej powinien zatem zawierać takie rozwiązanie ułożenia i połączenia modułów na dachu, które pozwoli optymalnie wykorzystać moc wytworzoną przez panel w ciągu całego roku.

Dodatkowe obciążenie dachu związane z montażem modułu wynosi od 9 do 12 kg/m². Około 70% obciążenia rozłożone jest równomiernie na powierzchni pod modułem, bez punktowych i liniowych nacisków na konstrukcję dachu. Jednak dobór konstrukcji wsporczej dla instalacji powinien uwzględniać również obciążenia statyczne i dynamiczne (wiatr, śnieg), ponieważ jeden m² powierzchni ogniwa PV w ekstremalnych warunkach może być obciążony ciężarem nawet ok. 600 kg/m². Niewłaściwie zamontowana instalacja fotowoltaiczna na dachu hali może ulec zniszczeniu na skutek silnego wiatru czy obciążenia od śniegu. Już w projekcie należy określić podstawowe wymagania w zakresie zastosowanych materiałów, tzw. poziom właściwości użytkowych wyrobów budowlanych. Panele wykonane z ogniw krzemowych, a także konstrukcje wsporcze i pozostałe elementy montażowe muszą spełniać wymogi zawarte w odpowiednich normach PN.

Montaż instalacji PV na dachu spadzisytym

System montażowy do mocowania modułu PV na dachu spadzistym zwykle składa się z aluminiowych szyn montażowych, haków dachowych ze stali nierdzewnej i połączeń. Komponenty mogą być dowolnie zestawiane, co daje wiele możliwości montażu instalacji PV. W zależności od miejsca i sposobu mocowania paneli wykorzystuje się np. gotowe systemy z profilami bazowymi (do różnych, nawet bardzo dużych obciążeń), kotwami dachowymi, uchwytami klemowymi, które tworzą bazę do wszystkich rozwiązań montażowych, zarówno na dachu, w dachu, fasadzie, jak i jako wolno stojących. Profile bazowe łączy się kotwami z konstrukcją dachu, a następnie mocuje do nich ogniwa PV z użyciem zacisków klemowych lub laminatowych uchwytów. Statyczne obciążenie wzrasta wraz z powierzchnią przekroju profilu, dlatego najlżejszy może być stosowany do modułów o szerokości do 1,8 m, a najbardziej stabilny – do 2,87 m.

Na dachach pokrytych np. blachą falistą lub trapezową na konstrukcji drewnianej, gdzie niemożliwy jest montaż kotew dachowych, stosuje się śruby systemowe. Wkręca się je poprzez blachę falistą do konstrukcji dachowej, a profil bazowy montuje powyżej pokrycia dachu w środku adaptera śrubowego. W przypadku blachy trapezowej przykręca się do niej uchwyty, a bezpośrednio do nich – profile bazowe. Taki montaż (nisko nad pokryciem dachowym) oraz bezpośrednie skręcenie montowanych modułów gwarantują dużą wytrzymałość na wiatr i obciążenia śniegiem.

Montaż instalacji PV na dachu płaskim

Na dachu płaskim najczęściej stosuje się konstrukcje systemowe z aluminiowych bądź stalowych profili. Zależnie od rozwiązania pozwalają one na ustawienie paneli fotowoltaicznych pod różnymi kątami, niektóre nawet do 60°.

• Stojaki lub stoły modułowe – systemowe rozwiązania przeznaczone do mocowania na słupach ramowych, umożliwiające różne sposoby montażu modułów oraz ustawienie odpowiedniego nachylenia (np. w przypadku stołów – od 15 do 45°) i wyrównanie wysokości do 0,5 m. Konstrukcja jest najczęściej wykonana z aluminium lub profili stalowych ocynkowanych, które skręcane są na miejscu montażu instalacji. Wielkość i rodzaj profili dobiera się m.in. do typu ogniw PV, wielkości instalacji, podłoża.
• Konstrukcja wsporcza – wykonana z profili aluminiowych i mocowana do specjalnych bloków betonowych posadowionych na dachu hali. Jeśli konstrukcja nie jest na stałe zamocowana do dachu, a jedynie opiera się na nim, wsporniki wymagają obciążenia bloczkami betonowymi. Panele fotowoltaiczne mogą być nachylone pod kątem 15–60°.
• System samonośny – to konstrukcja o aerodynamicznej budowie, niewymagająca dużej ilości balastu dociążającego oraz mocowania do konstrukcji dachu. Najczęściej montuje się go bezinwazyjnie (klejenie lub zgrzewanie) na dachu płaskim pokrytym membraną hydroizolacyjną. Zaletą jest szybki montaż systemu, natomiast ograniczeniem – niski kąt mocowania paneli (do 15°).

Montaż instalacji PV na dachu hali namiotowej

Na pokryciu dachu hali namiotowej można zamocować (np. za pomocą kleju) elastyczne panele fotowoltaiczne (najczęściej zbudowane z wysokiej jakości ogniw polikrystalicznych), które dzięki możliwości wygięcia nawet o 30° idealnie dopasowują się nawet do delikatnie zakrzywionej powierzchni. Moduły są cienkie, lekkie i wytrzymałe, odporne na wodę oraz skrajne temperatury, a także łatwe w montażu i demontażu. Moce takich modułów wahają się od 100 do 250 W, a ich sprawność wynosi ok. 18%. Są jednak rzadkością na dachach hal namiotowych.

Instalacje PV zintegrowane z obiektem

W przypadku budowy nowej hali z przeszklonym dachem można zastosować zintegrowane z nim moduły PV. Pozwala to obniżyć koszty zapotrzebowania na energię, daje też korzystne, delikatne zacienienie wnętrza obiektu w słoneczne dni. Mogą to być moduły bifilarne (szkło-szkło). Dzięki redukcji kosztów pokrycia dachu i jego montażu taki zintegrowany system PV nie jest droższy od standardowych rozwiązań.Poza instalacją na dachu hali, warto wspomnieć o montażu modułów zintegrowanych z budynkiem, które oprócz generowania energii częściowo przejmują funkcje konstrukcyjne. W nowych halach coraz częściej stosuje się systemy z modułów BIPV (ang. Building Integrated Photovoltaics), niewymagające dodatkowych urządzeń, okablowania czy też zabezpieczeń (zamontowany obwód zapewnia przesył energii elektrycznej do złącza energetycznego). Jedna z polskich firm rozwija produkcję innowacyjnych fotowoltaicznych szyb zespolonych opartych o tzw. kropki kwantowe, które znajdują także zastosowanie m.in. w systemach BIPV w halach produkcyjnych.

Systemy zabezpieczeń w instalacjach PV

Zewnętrzna ochrona odgromowa przed bezpośrednim oddziaływaniem prądu piorunowego – jej podstawowe zasady określają odpowiednie normy. Należy stosować właściwie dobrane i rozmieszczone układy zwodów pionowych i poziomych wraz z przewodami odprowadzającymi, połączeniami wyrównawczymi i uziomem. Komponenty systemu fotowoltaicznego muszą znaleźć się w przestrzeni chronionej, utworzonej przez układy zwodów. Dodatkowo wszystkie metalowe elementy mocujące trzeba połączyć z listwą wyrównawczą budynku.

System ochrony wewnętrznej – stanowi zabezpieczenie przed przepięciami i sprzężeniami systemów fotowoltaicznych oraz podłączonych do nich urządzeń elektronicznych. Stosuje się specjalne ograniczniki przepięć po stronie prądu stałego oraz standardowe po stronie prądu przemiennego. Zazwyczaj wykorzystanie SPD ogranicza się do ochronników typu T1 + T2.

Ochrona przeciwporażeniowa – musi zapewnić wszystkim osobom mogącym mieć dostęp do instalacji PV ochronę podstawową przed dotykiem bezpośrednim, a dodatkowo możliwe zabezpieczenie przed dotykiem pośrednim, np. przy uszkodzeniu instalacji. Rodzaj i poziom zastosowanej ochrony w każdym przypadku zależy od warunków środowiskowych i od parametrów systemu fotowoltaicznego.

Ochrona przeciwpożarowa – jej bardzo ważnymi elementami są m.in: instalacja odgromowa i przeciwprzepięciowa, a także rozłączniki bezpiecznikowe oraz wyłączniki. Każda instalacja PV zawiera elementy pozwalające w przypadku pożaru rozłączyć inwerter od paneli fotowoltaicznych i od sieci energetycznej. Takie rozłączenie powinno gwarantować izolowaną przerwę.

Największym zagrożeniem dla zdrowia i życia strażaków jest pozostawienie w czasie pożaru rozwartej instalacji PV po stronie prądu stałego (DC), generującej napięcie w czasie pory dziennej. Do takiej sytuacji nie wolno dopuścić. Zgodnie z przepisami palące się urządzenia elektryczne będące pod napięciem należy najpierw wyłączyć, a potem gasić (nie wolno używać wody). Hala z zamontowaną fotowoltaiką musi być wyposażona w gaśnicę proszkową, która powinna być umieszczona obok falownika i urządzeń zabezpieczających instalację PV. Warto także pomyśleć o ubezpieczeniu się od szkód powstałych w wyniku pożaru instalacji fotowoltaicznej.

Właściciel instalacji fotowoltaicznej umieszczonej na hali musi zawsze dysponować jej schematem elektrycznym oraz rozmieszczeniem poszczególnych elementów i kabli (powinny być prowadzone na zewnątrz budynku), by w razie konieczności przedstawić prowadzącemu akcję gaśniczą. Ponadto należy w widocznym (zwłaszcza dla straży pożarnej) miejscu umieścić podstawowe informacje o danym systemie PV, a schemat instalacji umieścić także obok wyłącznika przeciwpożarowego.

Odbiór i przyłączenie instalacji PV

Po zakończeniu prac budowlanych związanych z montażem instalacji PV trzeba:

• dokonać pomiarów parametrów elektrycznych instalacji, wpisać je do protokołu i porównać wyniki z projektowanymi,
• sprawdzić sposób montażu,
• uruchomić instalację i zgłosić do zakładu energetycznego,
• sporządzić protokół odbioru wraz z dokumentacją wyników pomiarów,
• przeprowadzić instruktaż obsługi w obecności inwestora,
• przekazać inwestorowi instrukcję obsługi oraz inne dokumenty,
• po zamontowaniu przez zakład energetyczny licznika dwukierunkowego rozpocząć wytwarzanie energii,
• zapewnić serwis gwarancyjny i pogwarancyjny instalacji PV.

Instalacje fotowoltaiczne są urządzeniami elektroenergetycznymi, dlatego należy bezwzględnie przestrzegać odpowiednich przepisów dotyczących pracy podczas ich montażu, eksploatacji, oględzin, przeglądów oraz konserwacji i remontów. W czasie ww. prac trzeba stosować narzędzia, urządzenia i sprzęt ochronny zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami.

Monterzy bądź serwisanci muszą być przeszkoleni w zakresie BHP i mieć uprawnienia do montażu oraz eksploatacji urządzeń elektrycznych do 1 kV. Podczas przenoszenia i umieszczania modułów na konstrukcji dachowej hali należy zachować szczególną ostrożność i zapewnić wykonywanie tej czynności przez dwóch pracowników oraz zgodnie z instrukcją producenta (np. używać ram nośnych służących do chwytania modułu).

Instalacje PV - awarie, błędy, naprawy

Nawet w profesjonalnie zaprojektowanej i poprawnie wykonanej instalacji, o żywotności zwykle wynoszącej ok. 25 lat, mogą zdarzyć się awarie (usterki), które powinien usunąć instalator. Ich przyczyną może być błąd człowieka lub udział natury, np.:

• nieprawidłowo dobrane urządzenia i przewody (m.in. zbyt niska rezystancja izolacji przewodów, za mały przekrój przewodów po stronie DC),
• źle wykonany montaż,
• zakłócenie pracy falownika przez inne urządzenia elektryczne o dużej mocy,
• niestabilność parametrów sieci odbiorczej,
• uszkodzenie urządzeń przez człowieka,
• mechaniczne uszkodzenia modułów i ramy wsparcia (duża warstwa śniegu, silny wiatr),
• uszkodzenie okablowania np. przez burzę, gryzonie.

Natomiast najczęściej popełniane błędy montażowe to m.in.:

• chodzenie po modułach PV podczas mocowania,
• instalacja w miejscu, gdzie dochodzi do ich lokalnego zacienienia,
• zbyt niskie zamocowanie modułów w stosunku do podłoża,
• brak prawidłowego mocowania modułu, np. za krótka klema,
• nieprawidłowe zamocowanie haków (uciskanie pokrycia dachu, powodujące pęknięcie bądź brak przylegania haka do krokwi),
• zastąpienie szyny innym typem profilu stalowego,
• zbyt mały odstęp między szyną a blaszanym pokryciem dachu,
• połączenie szyn wykonane pod ostatnim modułem,
• zamontowanie klemy końcowej na końcu szyny,
• pozostawienie przewodów elektrycznych bez osłony w formie twardych rur, np. peszla,
• nieprawidłowe ułożenie przewodów, złe ich zamocowanie bądź skrzyżowanie.

W przypadku uszkodzenia modułu (grad, śnieg, przegrzanie ogniwa) należy go wymienić na nowy, o tych samych parametrach technicznych i elektrycznych. Przy demontażu trzeba zachować kolejność czynności odwrotną niż podczas montażu. Po połączeniu przewodów konieczna jest kontrola ciągłości obwodu elektrycznego oraz wartości izolacji przewodów, którą powinna wykonać osoba z uprawnieniami do montażu instalacji PV oraz elektrycznymi w zakresie montażu i eksploatacji urządzeń do 1 kV.

Eksploatacja instalacji PV

Ponieważ czyszczenie paneli umieszczonych na dachu hali jest utrudnione, zakłada się, że okresowo padający deszcz umyje fotoogniwa. Jednak nawet wtedy w dolnej części panelu gromadzić się będą zabrudzenia, zatrzymywane przez ramki (szczególnie uciążliwe i trudne do usunięcia przez deszcz są odchody ptaków), mogące w niewielkim stopniu przyczyniać się do spadku mocy urządzenia. Przynajmniej raz w roku firma mająca uprawnienia do montażu instalacji fotowoltaicznych powinna sprawdzić stan zamocowania paneli i je umyć. W przypadku występowania luzów na hakach i uchwytach mocujących panele należy te elementy dokręcić. W trakcie prac na dachu hali instalator powinien skontrolować stan i szczelność pokrycia dachowego (zwłaszcza dotyczy to blachy dachowej), a także czy miejsce montażu paneli nie przecieka i nie rdzewieje. Miejsce przecieku w pokryciu dachowym należy odrdzewić, pomalować farbą antykorozyjną, a następnie uszczelnić silikonem dekarskim. Wśród czynników ujemnie wpływających na produkcję energii z elektrowni fotowoltaicznej można wyróżnić, np.:

• brak bezpośredniego nasłonecznienia (cień),
• nieprawidłową orientację i niewłaściwe nachylenie modułów,
• niestaranne okablowanie, nieodpowiedni wybór przekroju kabli,
• błędny wybór mocy falownika w odniesieniu do całkowitej mocy paneli fotowoltaicznych,
• niską jakość poszczególnych elementów elektrowni: moduły, falowniki, kable, MC4, stelaże,
• brak uwzględnienia monitoringu, brak punktów pomiaru,
• niestaranne przygotowanie podłoża pod instalację fotowoltaiczną,
• niską jakość wykonania prac budowlanych i brak kontroli w czasie montażu,
• niedbanie o czystość modułów oraz brak obsługi remontowo-eksploatacyjnej i ochrony obiektu.

Magazynowanie energii ma kluczowe znaczenie zarówno dla zmieniającego się rynku energii elektrycznej, jak i dla inwestorów korzystających z energii wytworzonej przez instalacje PV. Największym problemem instalacji fotowoltaicznych zamontowanych przez firmy jest brak całkowitego pokrycia energii elektrycznej w okresach dużego zapotrzebowania. Chodzi o gromadzenie energii wtedy, gdy następuje jej nadprodukcja. To zadanie mogą spełnić instalacje z magazynami energii w akumulatorach litowo-jonowych (Li-Ion). Jednak dziś wysoki koszt magazynów energii nie sprzyja ich masowemu stosowaniu wraz z instalacjami PV. W przyszłości energia elektryczna z instalacji PV zasili ogniwa paliwowe, a wtedy energię będzie można zmagazynować w formie wodoru.